Sinds een jaar of tien maakt mijn jongste dochter met mijn man een motortochtje door de bollenvelden. Dit begon toen zij acht jaar was. Ze heeft hem - en mij - vooral de oren van zijn hoofd gesmeekt, zo graag wilde ze achterop die motor. Ik moest wel even slikken, maar voordat ik het wist stapte ze achterop de Kawasaki Ninja; een gifgroen scheurmonster uitsluitend geschikt voor hele stoere mannen (en meisjes van acht). Ik herinner me nog hoe zij haar armen stevig om hem heen sloeg en met blozende wangen vol verwachting achterop zat. Oerspannend natuurlijk. 'Dag mam' en weg waren ze, mij met mijn zenuwen achterlatend.
Inmiddels is ze achttien, maar ze blijft het nog steeds vragen. 'Wanneer gaan we". Met één hand op haar heup en haar blonde lange haren achterover zwiepend komt de vraag er ietwat bevelend uit, maar de verwachtingsvolle blik en blozende wangen spreken nog steeds boekdelen. 'We moeten wel deze week, want anders hoeft het niet meer hoor", zegt ze er nog achteraan.
Mijn man heeft vandaag niet zo'n zin en maakt wat mompelende en ontwijkende geluiden..'ja ja deze week'. Na wat heen en weer gemurmel, waaruit ik kan opmaken dat de motor - inmiddels een ietwat bescheidener tourbike (om precies te zijn een 'naked bike') van 600 CC - nog helemaal onder het winterzeil staat en dat hij nog niet klaar is voor de zomer, komt hij met een wel heel praktische en onromantische oplossing. Mijn oren tuiten en mijn dochter barst in lachen uit en we vragen of hij het alsjeblieft nog een keer wil zeggen.
'We kunnen toch wel even een stukje met de auto gaan rijden.'
Mannen!
Inmiddels is ze achttien, maar ze blijft het nog steeds vragen. 'Wanneer gaan we". Met één hand op haar heup en haar blonde lange haren achterover zwiepend komt de vraag er ietwat bevelend uit, maar de verwachtingsvolle blik en blozende wangen spreken nog steeds boekdelen. 'We moeten wel deze week, want anders hoeft het niet meer hoor", zegt ze er nog achteraan.
Mijn man heeft vandaag niet zo'n zin en maakt wat mompelende en ontwijkende geluiden..'ja ja deze week'. Na wat heen en weer gemurmel, waaruit ik kan opmaken dat de motor - inmiddels een ietwat bescheidener tourbike (om precies te zijn een 'naked bike') van 600 CC - nog helemaal onder het winterzeil staat en dat hij nog niet klaar is voor de zomer, komt hij met een wel heel praktische en onromantische oplossing. Mijn oren tuiten en mijn dochter barst in lachen uit en we vragen of hij het alsjeblieft nog een keer wil zeggen.
'We kunnen toch wel even een stukje met de auto gaan rijden.'
Mannen!
RSS-feed