
Met hernieuwde moed volgde ik opnieuw de bordjes naar een stilte coupé. Deze trein zat veel voller maar ik ontdekte toch nog een plekje. Ik herkende in de dame tegenover me een mede-cursiste. Breedlachend begroette ze me en voordat we het wisten, raakten we verstrikt in een geanimeerd gesprek over de communicatie training, waar ook een medereiziger zich spontaan bij aansloot.
Na een paar minuten werd ik van achteren behoorlijk stevig op mijn schouders getikt en een dame met een van irritatie appelrood aangelopen gezicht boog zich woedend over onze leuning heen en beet ons nijdig toe:
'Jullie kunnen dan wel leuk een communicatietraining volgen, maar in een stilte coupé moet je vooral
JE MOND HOUDEN!!'
en toen werd het toch nog even stil..