Een blog over inspiratie! Waar haal jij je inspiratie vandaan? Hoe inspireer jij anderen? Ik ben benieuwd, laat het me weten! Lees hier de hele blog.
0 Comments
Zo vroeg mogelijk rij ik naar mijn moeder. De hittegolf is een feit. Activiteiten worden vooral in de ochtend en in de avond gepland. Mijn moeder is druk in de weer: de parasol moet uit, de stoelen moeten nog naar buiten getild en de vogels krijgen eten. '
Hè, hè zucht ze. Ik heb nog nooit last van de warmte gehad maar dit jaar voor het eerst wel!'. Ze ziet er mooi en vitaal uit, met haar spierwitte haren en tengere figuurtje. Bruine benen steken onder een witte bermuda uit. Een klein wit borduurseltje op haar bil, verbergt een klein slijtplekje. Huisvlijt! Het doet me aan vroeger denken. Op al mijn kleren zat wel een blommetje, een knoopje, een lintje of een stickertje, dat met zorg door mijn moeder erop was gezet. 'Zal ik even de planten water geven, dan hoeft u dat vandaag niet te doen?'. Lees hier de gehele blog over deze bijzondere workout! Jaren geleden ontving ik voor het eerst de woorden van Gayatri mantra. Met klem werd ons verteld dat dit zéker geen liedje was en dat deze mantra tot voor kort uitsluitend in het diepste geheim uitsluitend door geïnitieerde mannen werd gereciteerd. Gayatri zingen was als vloeken in de kerk.
We ontvingen nauwkeurige instructies over intonatie, toonhoogte, snelheid. Alles draaide om finetuning, intuning anders vond de transmissie niet plaats. Ik hoorde destijds dat Gayatri mantra uiteindelijk is vrijgegeven om in de wereld te komen en dat werd vergeleken met een soort ‘schieten met hagel..nooit geschoten altijd mis en op deze manier raakt Gayatri altijd wel iemand!'. Maar zingen … dat was werkelijk 'a bridge too far' Lees hier de gehele blog! Geraakt, zo geraakt door een lied, door de energie door de woorden heen. Wow, dat wilde ik graag delen!
Lees hier de prachtige tekst van een schitterende song! Een nieuwsbrief vol inspiratie voor tijden van stress, angst! Lees hem hier NU!
Silent Touch! Keep in Touch Op Instagram zag ik een foto voorbij komen van mijn dochter. Ze vierde Oud en Nieuw met vrienden. Ze zaten aan een lange tafel, prachtig gedekt en alle vrienden en vriendinnen zagen er fantastisch verzorgd uit. Even doorscrollend langs nog wat posts, liet nog meer van dit soort sfeervolle plaatjes zien. Toch leuk, dat ze zo veel aandacht besteden aan een feestelijk en gezamenlijk etentje. Het doet me denken aan mijn jeugd. We zaten dan op Oudjaar ook aan lange tafels, schitterend gedekt, haren in de krul. Twee families, tevens buren in de PC Hooftstraat, Amsterdam. Mijn oma, moeder en tante Gwen in het lang; mijn vader en oom Guus in smoking. Neefjes in overhemd met strik en mijn zus en ik in onze mooiste outfit. We gingen dan 'souperen'. Jemig, wat was dat een deftig feest. Lees hier verder.
Mijn vader kon het altijd zo 'fijntjes', maar erg duidelijk zeggen wat hij vond! Onlangs kwam ik een jeugdliefde tegen en toen dreef er zo'n herinnering naar boven! Het schaamrood staat nog op mijn kaken. Lees hier mijn hele blog!
In ons leven ontdekken we niet alleen mensen, dieren, nieuwe wegen, andere landen, maar bovenal biedt het leven een kans om onszelf te ontmoeten en daarmee onze vreugde, onze pijnen. Tijdens de operatie van mijn dochter moest ik denken aan de dwerg Grumpy en hoe deze als Sneeuwwitje voor de zon kan verdwijnen en ik denk aan alle pareltjes op mijn weg.
Lees hier mijn hele blog over deze dag. Als we een 'diagnose' horen of krijgen, dan lijkt het vaak of 'dat het dan is'. Alsof er een vonnis voor de rest van ons leven wordt uitgesproken. We zoeken naar de oorzaak en we zoeken naar de oplossing en we kleuren van alles in. Hoe is het om vooral uit dat 'inkleuren' te blijven?
Lees hier een persoonlijke ervaring! |
Blog GwenliveArchives
January 2022
GwenLiveWoorden, ze komen en ze gaan en soms vinden ze hun weg via een blog. Categories |