Het kunstwerk is inmiddels godzijdank in ere hersteld: de prop is gevonden in de prullenbak, doordrenkt met koffie en thee, uitgehangen en weer tot prop gevormd. Of de kunstenaar deze ingewikkelde restauratie zelf heeft uitgevoerd, vertelt het verhaal dan weer niet. Helaas blijkt het resultaat niet zo perfect meer te zijn als de oorspronkelijke prop. Serieus.
Ja, ja, je leest het goed. Het is een kunst op zich om een halve pagina in de krant te vullen (dat kost ook nogal wat) over een verfrommeld papiertje, een verzekeringsmaatschappij bezig te houden, een tentoonsteller kwaad te maken, een schoonmaker te berispen en een kunstenaar te moeten melden dat zijn kunstwerk teniet is gegaan, maar dat hij dan toch 500 euro schadevergoeding krijgt uitgekeerd...en dan niet te vergeten dat dan ook nog eens heel veel mensen de krant kopen en lezen (en mijn blog eroverheen). Verscheuren die handel, in de papierversnipperaar ermee. Of beter: maak de krant tot prop en doe er je voordeel mee.
In diezelfde krant staan maar liefst twee hele pagina’s klaagzang over het slecht onderhouden natuurgebied van Spaarnwoude, wegens geldgebrek. Misschien kan de kunstenaar die 500 ballen daaraan schenken? Kan er weer een boompje groeien, kan er weer papier van gemaakt worden, waarvan hij dan weer een propje kan maken. Of niet.